در آسمان نگاهـش بهشت منـزل داشت            بهشتِ روشنی از آن همه فضائل داشت

شکوه و هیبت و حُسن و ملاحتش بی مِثل            عجب جمال و جلالی در آن شمایل داشت

نگـاه روشن او آیـه های « والـفـجـر» و            لـبـش تـرّنـم « یا ایهـا الـمـزمّـل » داشت

رسید صبح سپـیـد نـزول «أعـطـیـنـا»            رسید و کوثری از روشنی حمایل داشت

مسیح بود و دمش جان تازه می بخشید            که زنده از نفحـاتش هزارها دل داشت

دمی به ابـروی پـیـوسته خـم نمی آورد            اگر که لشکر طاغوت در مقـابل داشت

اگر که سیـل عـداوت، چو کـوه پا برجا            اگر که موج ندامت، صفای ساحل داشت

نشد فـداش گـر این نـیـمـه جـان ناقـابل            به راهش آن همه جان بر کفان قابل داشت

چه کرد روح خدا در جهاد عشق و عقل            حکیم عاشق و دلـدادگـان عـاقـل داشت

گذاشت بر دل ما گرچه داغ هجرش را            مسیر روشن او سالکـان واصـل داشت

نهاد دست خـدا در وجـود «سیّد علی»            شکوه و هیمنه ای که «امام راحل» داشت

خـدا کـنـد که بـفـهـمـیـم این سعـادت را            حـیــات طـیـبـه را، نـعـمـت ولایـت را